DHCP (İngilizce Dynamic Host Configuration Protocol), basit olarak sistemdeki bilgisayarlara IP adreslerini ve buna ek olarak değişik parametreleri atamak için kullanılan servistir. DHCP’nin temel özelliği sistemi kuran kişilerin tek tek tüm makineleri gezip aynı veya benzer parametreleri defalarca eliyle girmesini engellemek, böylece zaman kazanmak ve sistem yöneticisinin işini kolaylaştırmaktır.

DHCP’nin avantajları

Disksiz iş istasyonları: Aslında DHCP ilk olarak diske sahip olmayan bilgisayarlara IP bilgilerini sunmak için tasarlanmıştı. Bu tür iş istasyonları üzerinde herhangi bir yedekleme aracı olmadığı için açılış esnasında ağ IP verilerinin aktarılması gerekliydi. Açılış sırasında ilk olarak gereksinim duyulan veri ise, sizin de kolayca bulabileceğiniz gibi, basit bir IP’dir. Bu bilgi alındığı anda (Linux kullanılması durumunda) çekirdek disksiz makineye kolaylıkla transfer edilebilir.

Ağda taşınabilir bilgisayarların varlığı: Bir dizüstü bilgisayarı sıklıkla yanınızda gezdiriyorsanız, bu bilgisayarı her götürdüğünüz yerde ağ bilgilerini değiştirmenin ne kadar can sıkıcı olduğunu biliyorsunuzdur. DHCP’nin kullanıldığı ağlarda, otomatik olarak alınan bu bilgiler her yeni ağa bağlandığınız zaman güncellenir ve elle işlem yaparak zaman kaybetmeniz engellenir.

DNS yönetiminin kolaylaşması: DHCP sayesinde IP adreslerinin statik olarak tanımlanması engellenir. Sabit IP verilmesi halinde çok dikkat isteyen bu işlem, DHCP yardımıyla gereksiz hale gelir. On bilgisayarlı bir yere sistem kurduğumuzu düşünelim. Kullanıcılar hem kendi aralarında haberleşecekler, hem de internette gezip, e-posta alıp verecekler. Bunun için belli bir IP bloğu tanımlayıp, DHCP üzerinden bilgisayarlara dağıtacağız. İsterseniz şimdi bilgisayarlar için tanımlayacağımız parametreleri bir gözden geçirelim.

1-Her makinenin birbirinden farklı IP adresi olması gereklidir. Hiçbir IP birbiriyle çakışmamalıdır.

2-Her ethernet kartına ait belli bir ağ maskesi bulunmalı ve aynı alt ağ üzerinde bu ağ maskelerinin aynı olması gereklidir.

3-Eğer sistemin İnternete bağlantısı var ise İnternet’e bağlanacak olan bilgisayarların geçit(gateway) IP adresinin bulunması şarttır.

4-Son olarak en az bir, tercihen iki DNS IP adresinin de önceden belirlenmiş olması gereklidir. Yukarıdaki listeye bakarak geleneksel yöntemler ile (DHCP kullanılmadığı zaman) en az 4 değerin her bilgisayar için girilmesi gerektiğini de hemen söyleyebiliriz. Eğer 20 makinelik bir ağınız var ise, her bilgisayarı teker teker girip toplam 80 numarayı yazmak zorundasınız. Eğer benzeri bir işlemi daha geniş bir ağda (250 bilgisayar) yapmak isterseniz, gerisini siz düşünün.

DHCP ile IP Adresi Verilmesi

Bir Linux makinesi bir DHCP sunucu veya DHCP istemci olarak çalışabilir. Linux’ta öntanımlı olarak gelen servisler arasından sadece DHCP’nin yapılandırma dosyaları yoktur ve elle yaratılmaları gerekmektedir. Üzerinde çalışacağımız iki önemli dosya vardır: -dhcp.conf: Tüm ayarlamalar bu dosya sayesinde gerçekleşir. -dhcpd.leases: Kiralanan IP adres verilerini tutmakla yükümlüdür. Bu dosyları yaratmak için touch komutu kullanılabilir. dhcpd.conf dosyası /etc dizininde,dhcpd.leases ise /var/lib/dhcp dizinlerinin altında yaratılmalıdır.

cd /etc pwd /etc touch dhcpd.conf cd /var/lib/dhcp pwd /var/lib/dhcp touch dhcpd.leases

Burada dikkat edeceğimiz nokta ,dhcpd.leases dosyasının hiçbir zaman elle düzenlenmemesi gerektiğidir. Şimdi aşağıdaki satırları teker teker /etc/dhcpd.conf dosyasına girin. Söz konusu satırlarla ilgili açıklamalar her satırın altında bulunmaktadır. Yapılandırma dosyası içinde okunurluğu artırmak için sekme ve boşluk karakteri kullanılabilir.

ddns-update-style interim;

default-lease-time 600;